ο δημοτικό σχολείο των Ν. Ψαθάδων (άλλοτε μονοθεσίο και άλλοτε διθέσιο) στέγασε παλιά έως 85 με 120 μαθητές (κατά τις δεκαετίες του 50 και του 60). Σιγά-σιγά όμως  ο αριθμός των μαθητών του δημοτικό σχολείου μειώθηκε κατά πολύ και το σχολικό έτος 1989-1990 είχε μόλις  9 μαθητές.

     Και ενώ το σχολικό εκείνο έτος, ίδη βρισκόταν στο 2^ο  με 4^ο  μήνα του, έγινε λανθασμένη διάγνωση στον ιεροδιδάσκαλο π. Γεώργιο Κομνίδη, από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αλεξανδρουπόλεως, για καρκίνο στο πάγκρεας, ενώ είχε –όπως αργότερα διέγνωσε  το Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης- καρκίνο του στομάχου(;), ο οποίος δεν είναι τόσο θανατηφόρος. Επειδή όμως ο π. Γεώργιος νόμισε πως έφτασε η ώρα να φύγει από αυτό τον κόσμο, θέλησε να περάσει τις τελευταίες στιγμές του κοντά στην οικογένεια του και γι’ αυτό παραιτήθηκε από διδάσκαλος του δημοτικού σχολείου Ν. Ψαθάδων.

     Τότε οι 9 μαθητές του σχολείου μεταφέρθηκαν στο 3^ο δημοτικό σχολείο Διδυμοτείχου και έτσι έκλεισε το δημοτικό σχολείο Ν. Ψαθάδων.

     Σ’ αυτό το σχολείο, σε λιγότερο από 65 σχολικά έτη (1924/26-1989/90), έμαθαν τα πρώτα τους γράμματα μετέπειτα δάσκαλοι, γιατροί, στρατιωτικοί, αστυνομικοί, ο καθηγητής πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Δημήτριος Χατζηδήμος, οικονομολόγος, φυσικός, γεωλόγος αλλά και μερικές χιλιάδες απλών βιοπαλαιστών. Όπως επίσης και η μητέρα του Υπερνομάρχη Έβρου-Ροδόπης (2002-2006), πρώην επανεκλεγόμενο δήμαρχο Τυχερού, πρώην κοινοτάρχη Φυλακτού και υποψηφίου βουλευτού με το ΠΑ.ΣΟ.Κ., Χρήστος Χατζόπουλου.

Διδάσκαλοι με σημαντικό έργο:  Η κυρία Άννα Παπαιωάννου, Πελοποννήσια, νεαρή δασκάλα τότε και κάτοικος Διδυμοτείχου –όσοι την γνώρισαν ομολογούν για το σωματικό της κάλος– δίδαξε στους Ν. Ψαθάδες από το 1951-1952 ως το 1960...1963 περίπου. Έπειτα παντρεύτηκε κάποιον υπομοίραρχο ο οποίος μετά από 7-8 χρόνια απεβίωσε. Περί το τέλος της δευτέρας με αρχές της τρίτης χιλιετίας η κ. Παπαϊωάννου κατοικούσε στις Σέρρες όπου και απεβίωσε.

     Σημαντικότατο έργο στους Ν. Ψαθάδες πρόσφερε ο διδάσκαλος Βασήλιος Ι. Μανάβης από το Σουφλί, που δίδαξε στους Ν. Ψαθάδες  το 1960 με 1965-1966, με την εργασία του για την ιστορία του χωριού –η οποία μάλιστα βραβεύτηκε- ύστερα από οδηγία του Υπ. Παιδείας και Θρησκευμάτων προς όλους τους διδασκάλους.

     Γ. Κομνίδης: Ιεροδιδάσκαλος 1962-2002 (από το 1990 μόνο ιερέας). Ήταν για πολύ λίγο στο Σοφικό, και τη Ρόδο, από το 1962 ως το 1975 στους Γιατράδες και τέλος  από το 1975 ως το 2002 στους Νέους Ψαθάδες, όπου και συνταξιοδοτήθηκε ως ιερέας, ενώ ως δάσκαλος σταμάτησε λόγω προβλημάτων υγείας την σχολική περίοδο 1989-90. Τότε σταμάτησε να λειτουργεί και το δημοτικό σχολείο των Ν. Ψαθάδων, του οποίου οι 9 μαθητές του μεταφέρθηκαν στο 3^ο δημοτικό σχολείο Διδυμοτείχου.

     Για το  πολύπλευρο έργο του ιεροδιδασκάλου π. Γεωργίου Κομνίδη ο οποίος δίδαξε από το 1975 ως το 1989 στους Ν. Ψαθάδες που είχα την ευτυχία να είμαι και εγώ μαθητής του, θα μπορούσε ολόκληρο βιβλίο να γραφτεί. Όμως καλύτερα ας δούμε τι είχε γράψει για την βράβευση του από την Ακαδημία Αθηνών (30 Δεκεμβρίου 1980), ο  Πρωτοπρεσβύτερος-καθηγητής Νικ. Δ. Κυνηγόπουλος, στο βιβλίο του «ΘΕΜΑΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΊΑΣ», εκδ. Ιεράς Μητροπόλεως Διδυμοτείχου Ορεστιάδος και Σουφλιου, Ορεστιάδα 1982, θέμα Ι΄  (σελ.121-124):

      «Η Ακαδημία Αθηνών απένειμε βραβείο τιμής στον Ιεροδιδάσκαλο Κομνίδη Γεώργιο για το  μεγάλο και πολυσχιδές έργο που είχε παρουσίασε στα 17 χρόνια της Ιεροδιδασκαλικής σταδιοδρομίας του.

     Ο πατήρ Γεώργιος Εβρίτης, καθολοκληρίαν απόφοιτος της Εκκλησιαστικής Σχολής Ξάνθης και Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης, πίστεψε με όλη τη δύναμη της ψυχής του στην αποστολή του Ιεροδιδασκάλου στην ακριτική μας περιοχή από την πρώτη μέρα κιόλας της αναλήψεως των καθηκόντων του. Δονούσε διαρκώς την ψυχή του αυτό που έλεγε ο Απ. Παύλος «Ελάβομεν χάριν και αποστολήν εις υπακοήν πίστεως εν πάσι τοίς έθνεσιν υπέρ του ονόματος αυτού» (Ρωμ. Α΄, 5). Αποτελεί καύχημα των Ιερέων – διδασκάλων όλης της Ελλάδας. Είναι σαν ιερέας πιστός στα ιερατικά του καθήκοντα. Καλός τελετουργός, προπάντων άριστος ποιμήν με εξαιρετική κοινωνική πολιτιστική δράση. Ελεύθερος στο πνεύμα, στη σκέψη. Απλός στην εμφάνιση προσιτός από μικρούς και μεγάλους. Οι ενορίτες του τον έχουν γιά καμάρι του χωριού τους. Μια μικρή έστω και ολιγόλεπτη επίσκεψη στο χώρο του Ι. Ναού της ενορίας του αρκεί να μας πείσει για το σπουδαίο έργο του Παπαγιώργη. Σαν δάσκαλος έχει αποσπάσει τα συγχαρητήρια των περισσοτέρων πνευματικών ανδρών όλης της Ελλάδας που αξιώθηκαν να επισκεφθούν την κυψέλη εργασίας, το οργανωμένο σχολείο εργασίας, το Δημοτικό Σχολείο των Ψαθάδων Διδυμοτείχου του Παπαγιώργη. Το λαογραφικό του Μουσείο με όλα όλα σχεδων τα ζώα του θρακικού χώρου είναι άριστο εποπτικό μέσο διδασκαλίας στα παιδιά του. Ο επισκέπτης, είτε μικρός, είτε μεγάλος, φεύγει με άριστες εντυπώσεις και με μεγάλο θαυμασμό για το έργο αυτό που είναι προσωπικό κατόρθωμα της υπομονής, επιμονής και του μόχθου του Παπαγιώργη. Πολύ δίκαια και πολύ ορθά η Ακαδημία Αθηνών αναγνώρισε τις υπηρεσίες του. Ο Παπαγιώργης αποτελεί απάντηση σε όλους εκείνους που προέρχονται είτε από το χώρο της Εκκλησίας είτε εκτός του χώρου αυτής και ενεργούν εναντίον των ιερέων – διδασκάλων –καθηγητών. Η σφραγίδα του έργου και της διπλής του αποστολής είναι το ποίμνιό του και οι μαθητές του, που ήδη άρχισαν να πλαισιώνουν τίς τάξεις της κοινωνίας μας, για να έχει πάλι πλήρη εφαρμογή η Παύλειος ρήση προς τους Κορινθίους, «Σφραγίς της εμής αποστολής υμείς εστέ εν Κυρίω» (Α΄ Κορ. Θ΄,2).

____________________________

     Το παραπάνω άρθρο στάλθηκε στην Ι. Μητρόπολη Διδυμοτείχου Ο.κ.Σ. στη Νομαρχία Έβρου, στην Επιθεώριση Δημ. Εκπαιδεύσεως Διδυμοτείχου, για την ενημέρωσή τους και δημοσιεύτηκε στον τοπικό τύπο.»

     Όπως μεταμόρφωσε την εκκλησία ο παπα-Γιώργης, έτσι είχε μεταμορφώσει και το σχολείο,  στο οποίο έκανε μεταξύ άλλων και ένα θαυμάσιο λουλουδόκήπο με λιγούστρια, πολύχρωμες τριανταφυλλιές και άλλα όμορφα λουλούδια.

     Τότε στο σχολείο κυριαρχούσαν φωνές παιδιών και το χωριό είχε ζωντάνια. Για τις γιορτές ο παπα-Γιώργης ετοίμαζε τα πανέμορφα σκετς που έπαιζαν τα παιδιά. Μάλιστα σ’ ένα θεατρικό έργο (3^ων πράξεων), που έπαιξαν εκτός από μαθητές και μεγαλύτεροι νέοι του χωριού, ανέβηκε και στη σκηνή του θεάτρου «Ορφέα» του Διδυμοτείχου με μεγάλη επιτυχία και δεν είχε να ζηλέψει τίποτε, από πολλούς επαγγελματικούς θεατρικούς θιάσους.

     Τ’ απογεύματα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής πάλι, συγκέντρωνε τους μαθητές του και άλλους νέους του χωριού, χωρίζοντάς τους σε δύο χορούς (αγοριών και κοριτσιών), για να κάνουν δοκιμές στο «Η ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ» και τις άλλες δύο στάσεις, ώστε την νύχτα του ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ να υπάρχει συγχρονισμός στις φωνές των δύο ομάδων, οι οποίες εναλλασσόταν ανά στροφή σε καθεμιά από τις τρεις στάσεις.

     Θυμάμαι ακόμη, τότε που ήμουν μαθητής του παπα-Γιώργη, το πόσες φορές δεν μας απογοήτευσε όταν: απέφευγε να συμμετέχει στις απεργίες των διδασκάλων ή ενώ είχε πέσει πολύ χιόνι και χαιρόμασταν πως δεν θα ’χαμε σχολείο, αφού δεν θα μπορούσε να ’ρθει από το Διδυμότειχο όπου έμεινε τότε ο παπα-Γιώργης, τον βλέπαμε να ξεπροβάλει μέσα από το λευκό του χιονιού.

     Όσοι γνωρίσαμε τότε το σχολείο και το επισκεφθούμε τώρα, σίγουρα θα μελαγχολήσουμε όταν δούμε σε τη κατάσταση  βρίσκετε σήμερα, χωρίς ένα παιδικό γέλιο και χωρίς την τάξη που υπήρχε στην αυλή του τότε.

Πίνακας : διδασκάλων Ν. Ψαθάδων.

Όνομα                                                καταγωγή                    σχολική περίοδος

Αθανασόπουλος Αθ. (ιεροδ.)             Αμόριο                    1927/8(; ως δασ.)

Τσιαρταφίδης (Τσιρταβής Αθαν.)*           -                        1928 (;)

Παναγιωτόπουλος (Γιάν. ή Σωτήρ.)        -                        (μετά με ; έτους)

Κουτσούμπας Παρασκευάς                        -                        1936/7(πριν με ;)

Χαραλαμπίδου Κατερίνα                    Διδυμοτειχο            1936/7 – 1940/1

Παπαναστασίου Φώτης                        -                     1941–1942

Δερμετζόγλου Κατερίνα                       -                     1944/1945

      Τασούλα (μαζί με Κατερίνα)           -                     1944/1945

«καμπάκς»                                        -                     (με;) 1940/41 ή 1945/46 κ.ε.

Αγγελική                                                   -                           1950

«Κρητικός» (σγουρός με μουστακάκι)  Κρήτη                           - 1950/1

Γκόνος (μετά τον Κρητικό)                   -                     1950/1951

κ. Γκόνου (μαζί με τον σύζυγό της)       -                     1950/1951

Παπαϊωάννου Άννα                          Πελοπον./Σέρρες   1951/2 –1960..3

      Αθανασοπουλος Χριστοδ. Α.        Αμόριο                  1953/54–1958

Χαριτάκης Αθανάσιος Χρ.                 Ν. Ψαθάδες           (1 έτος αλλά ποιό ;)

Μανάβης Βασίλειος Ι.                       Σουφλί                  (1960…3) – 1965/6

      Καρακατσάνης Γεώργιος  Ι.         Φέρραι

      Αλεξανδρα                                  -

                ;                                  Αμόριο

Αυγουστίνου–Σπυράκη  Όλγα            Διδυμότειχο          1965/6 – (1966/7)

      Ευδοξία                                             -             (2-3 μήν.)  (1966/7)

      Αθανασόπουλος Σταύρος Α.         Αμόριο              (1μήνα περ.) 1967/8

Τσιάνγκου Σόννια                            Διδυμότειχο          1967/8 –1968/9-70

Καρασμανάκης Σαράντης Δ.               Ασημένιο             . . . . .  – 1970/1

Σταυρίδης Σταύρος Π.                       Διδυμοτειχο          1971/2 – 1974/5

Ιεροδ. Κομνίδης Γεώργιος                 Σοφίκο                 1975/6 – 1989/90

* Σε κατάσταση διδασκάλων του Δ. Μανάκα (Θρακικά, 31^ος 1959, σελ.232-233), που παρήλασαν στο Διδυμοτείχου την περίοδο 1923-1940 δεν βρίσκουμε διδάσκαλο Τσιαρταφίδης, υπάρχει όμως Τσιρταβής (Αθ.), επίσης υπάρχει και ο Παρασ. Κουτσούμπας.